|
:. Strona główna
|
|
> Aktualności:
|
|
>> bieżące
|
|
>> wydarzenia
|
|
>> o nas w prasie
|
|
>> kalendarz
|
|
> Uczniowie:
|
|
>> w Samorządzie
|
|
>> na wycieczkach
|
|
>> w konkursach
|
|
> Sport w szkole
|
|
> Historia szkoły
|
|
> O Bochni
|
|
> Hymn szkoły
|
|
> Położenie szkoły
|
|
> Oferta
|
|
> Jan Matejko
|
|
> Galeria
|
|
> Archiwum
|
|
Tajemnice wojenne — 70–lat od zakończenia II Wojny Światowej
Trzy dni w Górach Sowich
W tym roku upływa 70 lat od zakończenia II Wojny Światowej. Dzięki staraniom dyrektora naszej szkoły powstał projekt „Tajemnice wojenne Gór Sowich — 70 lat zakończenia II Wojny Światowej”. Pomysł poznawania historii Dolnego Śląska, zwłaszcza historii wojennej spodobał się i został zrealizowany dzięki m.in. dofinansowaniu przez Urząd Miasta Bochnia i Stowarzyszenie Przyjaciele Piątki.
Wyruszamy we czwartek o świcie po to, by po dość długiej podróży dotrzeć do Lubachowa, miejscowości, w której w 1917 r. zakończono budowę kamiennej zapory na Bystrzycy. Ta 44 metrowa i długa na 230 metrów ciemnokamienna konstrukcja onieśmiela nas. Przed nami roztacza się wąska, wybrukowana ścieżka — to szczyt tamy. Przecha-dzamy się nią podziwiając otaczające widoki. Z jednej strony malowniczo wkomponowane w otoczenie Jezioro Bystrzyckie. Odwracając się natomiast widzimy powstałą rzeczną dolinę wijącą się wśród górzystego krajobrazu. Sielankową atmosferę zakłóca jedynie szum spadającej z impetem wody. Tama robi piorunujące wrażenie na podziwiającym jej ogrom człowieku. Nasze kroki kierujemy do stojącej nieopodal elektrowni, w której wciąż niezawodnie pracują urządzenia sprzed wieku.
Wracamy do autokaru, by po krótkiej podróży dotrzeć do podnóża góry Osówka, gdzie rozpoczynamy wędrówkę trasą extremalną po kompleksie podziemnych korytarzy budowanych od 1943 r do ostatnich dni wojny. Nadludzkim wysiłkiem więźniów obozów koncentracyjnych i jeńców wojennych hitlerowcy wydrążyli pod ziemią kilka kilometrów korytarzy i betonowych hal. Dziś "Podziemne Miasto Osówka" jest jednym z najbardziej tajemniczych obiektów turystycznych na Dolnym Śląsku.
|
|
|
Do tej pory nie wyjaśniono, w jakim celu hitlerowcy budowali ten kompleks. Jedna z hipotez mówi, że miała być to kwatera Hitlera, inna zaś, że chciano tam przenieść fabrykę zbrojeniową.
Aby zrozumieć rozmiary projektu RIESE po wyjściu ze sztolni, kierujemy się Czarnym Szlakiem Martyrologii, który prowadzi przez północno–zachodnie części gór, gdzie koncentrują się tajemnicze budowle i pozostałości po wielkiej budowie.
Zmęczeni podróżą i wrażeniami wracamy do Lubaczowa, aby zakwaterować się w schronisku. Po obiadokolacji resztę popołudnia i wieczór spędzamy na kompleksie sportowym.
Drugi dzień naszego pobytu w Górach Sowich. Dzień zaczynamy od wspinaczki na Wielką Sowę, najwyższy szczyt Gór Sowich w Sudetach Środkowych. Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów kamienna wieża widokowa wybudowana w roku 1906. Droga powrotna wiedzie do Waliami, gdzie znajduje się Muzeum Sztolni Walimskich. Podziemne fabryki Walimia są jednym z 6 kompleksów Riese. Wewnątrz zainstalowano efekty multimedialne imitujące nalot bombowy oraz pokazujące nieludzkie warunki pracy, w których zamęczono pracujących tam więźniów.
|
|
|
|
Kolejnym miejscem który planujemy zobaczyć jest zamek Grodno. Zamek wzniesiono z kamienia na szczycie rozległego wzgórza, początkowo był największym zamkiem Śląska. Imponujące zwaliska skalnego zamku Grodno znajdują się obecnie pod opieką PTTK. Wykorzystywane do celów turystycznych kryją w sobie niewielkie muzeum, gdzie obejrzeć można pochodzące z różnych okresów eksponaty (wystawa sztuki oblężniczej, izba tortur). Największą atrakcję stanowi tradycyjnie wieża, skąd rozciąga się widok na górzystą, piękną okolicę. Na uwagę zasługuje również rosnąca na dziedzińcu 500–letnia lipa i ustawiona nieopodal armata — prezent cesarza Wilhelma dla ówczesnego właściciela Grodna, Ferdynanda von Zedlitz.
Z wielkim zainteresowaniem słuchaliśmy przewodnika zamku, opowiadającego legendy o Białej Damie, Księżniczce Małgorzacie zamurowanej żywcem, czy bohaterskim psie ratujący życie swojego Pana. Pełni wrażeń wracamy do schroniska. Wieczorem czeka nas jeszcze pieczenie kiełbasek przy ognisku.
|
|
|
|
Dzień trzeci. Po śniadaniu żegnamy się z gospodarzami schroniska dziękując za gościnę. Docieramy pod wzgórze Twierdzy Srebrnogórskiej (Fort Donjon).
Zespół forteczny w Srebrnej Górze jest wybitnym przykładem osiemnastowiecznej warowni górskiej przełęczowej z śródszańcem w postaci tzw. „Donjonu” i charakterystycznym fortem rogowym. Twierdza Srebrnogórska powstała z rozkazu króla pruskiego Fryderyka II Wielkiego w latach 1765 — 1777.
Ze względu na swój charakter, posadowienie na skalistym podłożu, Twierdza Srebrnogórska była porównywana do umocnień Gibraltaru i zyskała nawet miano „śląskiego Gibraltaru”. Rozpiętość całego kompleksu wynosiła prawie 3 km. We wnętrzu twierdzy mogło przebywać około 4000 żołnierzy w 350 pomieszczeniach. W magazynach fortecznych przewidziano miejsce na olbrzymie zapasy amunicji, żywności i opału, które miały pozwolić żołnierzom na przetrwanie nawet rocznego oblężenia. W obrębie fortyfikacji wydrążono 9 studni, z których najgłębsza, 84 metrowa usytuowana była na terenie Fortu Ostróg. Twierdzę uzbrojono rok po zakończeniu prac budowlanych w 1778 r. Do obrony warowni służyć miało 264 dział, haubic i moździerzy. Twierdza, jako jedyna na Śląsku, nigdy nie poddała się, do końca swojej historii pozostała niezdobyta W 2004 roku Twierdza Srebrnogórska została uznana Rozporządzeniem Prezydenta za pomnik historii. My żegnamy się z naszym przewodnikiem. Bardzo podobał nam się sposób w jaki opowiadał o forcie.
Nadszedł czas na ostatnią już atrakcję — kopalnię złota w Złotym Stoku. Najstarsze prace wydobywcze prowadzono w okolicach Złotego Stoku już około 2000 lat p.n.e. Od tego czasu aż do lat dzisiejszych zdołano wydrążyć przeszło 300 km sztolni, szybów i chodników rozmieszczonych aż na 21 poziomach. Na przestrzeni całego okresu wydobywczego, tj. w ciągu ponad 700 lat, wydobyto w Złotym Stoku ok. 16 ton czystego złota. Nas czekało wiele atrakcji: zwiedzanie z przewodnikiem Sztolni Gertruda, Sztolni Czarnej z podziemnym wodospadem, Muzeum Minerałów, Skarbiec oraz Mennica, spotkanie z Gnomem w Chodniku Śmierci i wreszcie na koniec przejazd „Pomarańczowym Tramwajem”.
Nadszedł czas pożegnania z Dolnym Śląskiem i powrót do Bochni, gdzie czekali już stęsknieni rodzice. (mtom)
|
|
|
Góry Sowie, 23–25 maja 2015 r. |
|
 |
