Meandry sztuki mojej

26 lutego 2010 roku w piąt-kowy wieczór wybrałam sie na wystawę rysunku Joasi Świątek. Pomimo deszczowej pogody grupka moich uczniów czekała na mnie pod Miejskim Domem Kultury. Przyszła również pani dyrektor Ewa Gardziel wraz z swoim synem Piotrkiem, który aktywnie bierze udział w różnych konkursach plastycznych.

Już w holu II piętra z uśmie-chem na twarzy przywitała nas Joasia. W środku sali wystawowej byli jej bliscy oraz znajomi. Wszyscy z zaciekawieniem oglądali niezwykłe rysunki. Dla mnie były to po porostu rysunki takie jakich wykonałam może setkę. Takie jakie na co dzień rysuje się na Wydziale Architektury i Urbanistyki Politechniki Krakowskiej, obecnej uczelni Joasi a przed wieloma laty i mojej. Z sentymentem i refleksją oglądnęłam każdą pracę a w szczególności kompozycję z brył: sześcianów, prostopadło-ścianów, walców – co jest częstym tematem studyjnym. Właśnie tymi pracami moi uczniowie byli najbardziej zafascynowani. Młodsi pytali – Jak coś takiego można narysować? Starsi, szóstoklasiści już wiedzieli, bo przecież na lekcji plastyki uczyli się zasad perspektywy. Wiedzą już jak ale nie potrafią narysować takiej kompozycji – na to trzeba dużo lat pracy no i talentu. Choć muszę przyznać, że niektórzy z nich już wiele umieją... i nawet wiedzą, że w przyszłości chcą zostać architektami. Co mnie bardzo cieszy.

W trakcie wystawy można było poczęstować sie ciasteczkami oraz wysłuchać koncertu w wykonaniu kolegów Joasi.

Myślę, że udział nas w wernisażu „Meandry sztuki mojej” Joasi Świątek był bardzo dobrym spędzeniem wolnego czasu. Dla moich uczniów była to również kolejna lekcja plastyki a dla mnie chwila miłych wspomnień   (Agata Kufta–Pletty)