Latające kwiaty

W dniu 28 września 2009 r. po lekcjach grupa zainteresowanych uczniów z naszej szkoły pod kierunkiem wicedyrektor szkoły Ewy Gardziel i Agaty Kufta–Pletty wybrała się do nowo otwartego Muzeum Motyli w Bochni, aby zobaczyć olbrzymią kolekcje zachwycających okazów z całego świata. Obok Bochni, w Polsce istnieją jeszcze tylko dwa takie muzea; we Władysławowie i w Łebie.

Bocheńskie muzeum o greckiej nazwie „Arthropoda” – czyli stawonogi (gr. Arthron – staw, pous – noga) mieści przeszło 5 tysięcy okazów motyli, jak również ciekawe okazy innych bezkręgowców np. chrząszczy i skorpionów

Gospodarzem wystawy, pomysłodawca i głównym organizatorem jest pan Jacek Kobiela – wnuk Stanisława Fischera, kolekcjonera i założyciela bocheńskiego muzeum. Pan Kobiela z wykształcenia artysta plastyk, konserwator dzieł sztuki wraz z żoną Krystyną, synem Filipem i córką Pauliną podjšł trud budowy obecnego obiektu.

Prezentowana na dwóch piętrach kolekcja jest owocem ogromnej pasji pana Kobieli trwającej już 30 lat, efektem jego wycieczek do różnych części naszego globu. Większość okazów zebrał samodzielnie. Część kupił za cenę przyprawiającą o zawrót głowy, a pozostałe otrzymał od swoich przyjaciół – miłośników motyli, między innymi od pana Edwarda Palika z Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. U pana Jacka można znaleźć okazy pochodzące z lat 70–tych XIX wieku, a nawet takie które już wyginęły.

Wszystkie są pięknie opisane i usyste-matyzowane. Kolorystyka i wzory mogą być inspiracją do tworzenia obrazów. W czasie zwiedzania tej wystawy czułem się jak podróżnik i badacz przyrody oglądający różne ciekawe miejsca naszej planety. Wydawało mi się, że uczestniczę w wyprawie do Gwatemali, Panamy i innych egzotycznych zakątków.

Bardzo podobały mi się zgromadzone okazy. Najbardziej attacus atlas – największa ćma występująca na ziemi, której rozpiętość skrzydeł dochodzi do 30 cm oraz najmniejszy motyl o rozpiętości skrzydeł od 3,4 do 4,6 mm.

Pan Jacek Kobiela z ogromna pasją i zamiłowaniem opowiadał wiele ciekawostek o swoich ulubieńcach, których pięknie nazwał „Latającymi Kwiatami”.   (Marcin Setlak kl. VIa)