„Kiedy śmieje się dziecko,
śmieje się cały świat”

Wrzuć papierek do puszki

Sprawozdanie ze spotkania klasy 6b z wyjątkowym gościem — p. Beatą Ingram, osobą, która pomimo trudności wynikających z faktu iż nie widzi jest pełna pasji i optymizmu, chęci osiągania wyznaczonych sobie celów, która żadnych zadań się nie boi, która „zaraża” dobrą energią innych.

W czwartek 25 lutego 2016 roku naszą klasę odwiedziła niewidoma pani. Tego specjalnego gościa zaprosiła do nas nasza wychowawczyni, po to, abyśmy dowiedzieli się trochę o życiu i pasjach niewidomej osoby.

Na początku zebraliśmy się przed salą audiowizualną. Kiedy zadzwonił dzwonek na lekcje, weszliśmy do sali. Zajęliśmy miejsca siedzące przy stole. Nasz gość usiadł razem z nami. Pani Beata powiedziała nam, że jest nauczycielką w szkole dla niepełnosprawnych dzieci. Następnie zagraliśmy w grę „Wrzuć papierek do puszki”. Na kartce narysowaliśmy coś, co nas charakteryzuje. Później pani poprosiła aby karteczki wrzucić do puszki, która stała na parapecie przy oknie. Tylko nieliczni wpadli na pomysł, by podejść do puszki i umieścić w niej kartkę. To ćwiczenie miało pokazać nam, że każdy w życiu ma jakiś cel, który chce zrealizować, ale nie każdy wie jak go osiągnąć.

Potem długo rozmawialiśmy na temat tego, co niewidomi potrafią zrobić, a czego nie. Okazało się, iż tak samo jak osoby widome potrafią jeździć na rowerze, grać w piłkę i biegać. Podobno są też najlepszymi pływakami. W późniejszej części spotkania, pani Beata rozdała nam alfabet Braille'a i kartonowe karteczki, na których napisane było zdanie alfabetem Braille'a. Wspólnie rozczytaliśmy to zdanie, a brzmiało ono tak: „Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”. Po tym zadzwonił dzwonek na przerwę. Większa część klasy wyszła na korytarz, by zjeść śniadanie, czy pogadać. Ja, Monika i jeszcze parę innych osób zostaliśmy, by pomóc porozkładać ciastka i placki, które przygotowaliśmy specjalnie na przyjęcie Pani Beaty. Wraz z Moniką każdemu rozdałyśmy po dwie bezy, które wcześniej same upiekłyśmy. Gdy wszyscy wrócili do sali, rozpoczęliśmy dalsze rozmowy. Pani pokazała nam, jak używa komputera. Widzieliśmy także, jak dzięki specjalnej maszynie może pisać. Obejrzeliśmy również różne książki szkolne dla niewidomych.

To spotkanie bardzo mi się podobało. Myślę, że nauczyłam się wielu ciekawych rzeczy o niepełnosprawnych. Będę ten dzień wspominać bardzo mile i przyjemnie. (Sylwia Jędrzejek, klasa 6b)

P.S. Bardzo dziękujemy Pani Beacie za tak pouczającą lekcje życia jaką dzięki jej dobrej woli mogliśmy przeżyć.
Dziękuje wszystkim uczniom klasy 6b, którzy wspaniale przyjęli naszego gościa, tworząc dobrą atmosferę spotkania. Dziękuje wszystkim, którzy przygotowali poczęstunek oraz pamiątkowe prace plastyczne.
Pani Beata stała się honorowym członkiem KLUBU BOLKA I LOLKA.
(Beata Szeczyk)

Bochnia, 18 marca 2015 r.